Leny Gubbi belicht ontwikkelingen in de zorg in het kader van het Seniorenbeleid binnen de VVAO.

De urgentie van het personeelsgebrek in de zorg begint nu ook in Haagse regeringskringen door te dringen. Al jaren stapelen de rapporten zich op waarin dit aangekaart wordt en naar oplossingen wordt gezocht. Door de gevolgen van corona is er veel (blijvende) ziekte onder het zorgpersoneel. Onder andere doordat in de verpleeghuizen onvoldoende beschermingsmiddelen waren waardoor medewerkers besmet werden. Een korte opsomming van zaken die we allemaal wel weten uit de media.

Geen oplossing vòòr de volgende golf 

Bij de afbouw van de laatste coronamaatregelen zei minister Kuipers van VWS er “serieus rekening mee te houden dat we komend najaar een flinke opleving van het virus kunnen krijgen.” ”Bij een volgende coronagolf hebben we het personeelsprobleem in de zorg absoluut niet opgelost”, zegt Kuipers nu. “Vergeet dat maar. Dat gaat nooit lukken. Dat is een illusie.’

En verder kijkend in de toekomst zegt hij: ”als we zo doorgaan, werkt in 2030 één op de vijf mensen met een baan in de zorg en tien jaar later één op de vier. Dat gaat gewoon niet. Dat is een tempo dat niet vol te houden is. Ook als je kijkt naar andere beroepen waar veel mensen voor nodig zijn. We hebben een enorm probleem” Het tekort aan personeel in de zorg is op te lossen door implementatie van eenvoudige technologie. Dat zegt Gupta Strategists na uitgebreid onderzoek in het rapport Uitweg uit de schaarste.  Minister Kuipers is het daarmee eens. Technologie is volgens de minister niet alleen nodig om het personeelstekort te verminderen maar “ook voor het toevoegen van gezonde levensjaren. Dat gebeurt al jarenlang niet meer.” Kuipers vreest een toenemende ongelijkheid in zorgkwaliteit door onder meer het tekort aan medewerkers. Hij wijst op de nu al grote verschillen in perinatale sterfte tussen arme en rijke wijken in grote steden.

Is er een uitweg uit de schaarste?

Grootste probleem zijn de bestuurders in de zorg zegt Gupta Strategists. Zij missen het gevoel van urgentie en vooral: kennis van technologie. De werkdruk bij medewerkers dringt beperkt door bij zorgbestuurders, schrijft Gupta in Uitweg uit de schaarste: “De urgentie op de werkvloer vertaalt zich niet in veranderkracht op zorgorganisatieniveau. Voor het management en het bestuur is het nog altijd eenvoudiger om ‘gewoon’ personeel te werven of extern in te huren, dan zorgprocessen dusdanig te veranderen dat medische technologie optimaal wordt ingezet.”
Die visie deelt Kuipers niet: De minister ziet juist dat “die urgentie met stip bovenaan staat. Dat staat op één, op twee en op drie. Dan komt er een hele lange tijd niets en dan komt de rest. Die aandacht is er bij de divisiedirecteur, bij de verpleegkundig teamleider en de zorgbestuurder.”

Wat vinden wij hiervan?

Voor ons, en zeker de ouderen onder ons, zal de vraag straks zijn als onverhoopt die coronagolf komt:  kan ik nog in het ziekenhuis terecht als ik ernstige corona krijg? 
En mijn vraag aan jullie: wat vinden we ervan om dan door een robot te worden gewassen? Oftewel, zijn we op de hoogte van wat er al mogelijk is op het terrein van robotisering en digitalisering en wat vinden we ervan?

Bron citaten: Skipr Daily, nieuwsbrief, 17.5.2022