Mijne Dames VVAO, 

Hoewel het nieuwe jaar alweer een maand oud is, voelt het alsof het sinds woensdag 26 januari jl. echt is begonnen. Na de laatste persconferentie van onze Minister President Mark Rutte en de kersverse Minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport Ernst Kuipers mogen en kunnen we ons weer in vrijheid bewegen. Hoera! Uiteraard verstandig en met de nodige voorzorgsmaatregelen, maar we mogen weer onder elkaar zijn. Winkels, restaurants, musea en theaters zijn weer open. Het leven begint weer op gang te komen en daarmee ook de economie. Er is weer ruimte voor vertier en vermaak, we mogen weer lachen. We halen diep adem, rechten onze rug en zetten onze schouders er weer onder. We zullen doorgaan, we zullen doorgaan, doch weet u waar heen?

Ogenschijnlijk hebben de laatste twee jaar, gedurende de pandemie, onze huiskamers veiligheid en geborgenheid geboden. Het thuisblijven heeft ons veel tijd gegeven voor reflectie en ongetwijfeld veel goeds gebracht. Helaas heeft deze ongewenste situatie van geadviseerde vrijheidsbeperking ongekende gevolgen. Voor wetenschappers een luxe. Er is zoveel onontgonnen terrein, er valt op alle disciplines zoveel te onderzoeken. 

Ongetwijfeld heeft het bij menig VVAO-ster de nieuwsgierigheid gewekt. Alleen al de reacties en het aanpassingsvermogen van elkaar is al de moeite waard om eens nader te bekijken. De een heeft de verschillende lockdowns als prettig en relaxed ervaren, de ander heeft haar huis uit pure verveling opgeruimd en opgeknapt. Weer een ander heeft een boek geschreven of is gaan studeren. Sommige hebben het ‘thuiswerken’ tot een kunst weten te verheffen. Andere willen het nooit meer opgeven. Menigeen van ons zag de kans schoon om op ‘workaction’ te gaan. Ook kennen we allemaal wel iemand die de perfecte ‘work/life balance’ heeft gevonden. 

De nieuwe communicatievormen en -kanalen, maar ook de acceptatie van ‘het nieuwe normaal’ maken veel mogelijk. Dat hebben wij als VVAO ook ervaren. Hoe goed was het om elkaar via de ZOOM te treffen. En laten we eerlijk zijn, het was best wel lekker om zonder reistijd vanuit je luie stoel elkaar te spreken. 

Menigeen heeft de nieuwe gewonnen vrijheid omarmt en is flexibel omgegaan met de beperkingen. We hebben er het beste van gemaakt. Kan ik niet reizen of naar kantoor, dan begin ik een moestuin of neem ik een hond.  Ook zijn we oprecht geïnteresseerd hoe (klein-)kinderen het gedaan hebben. Hoe hebben ze zich aangepast? Komen ze ooit nog van dat scherm af?  Wat zal de impact zijn van ‘distance learning’, zullen ze zich wel als sociale wezens ontwikkelen? 

Andere zagen het verblijf in de huiskamers als een ware vrijheidsberoving. Een verenging en verschraling van hun bestaan. Ze zagen hun wereldse leven veranderen in een beklemmende en beperkte sociale bubbel. Depressiviteit, angsten en corona-kilo’s lagen op de loer. We hebben er allemaal over gehoord of misschien zelf wel ervaren. Financiële problemen als gevolg van de langdurige lockdown zijn geen uitzondering. Iedereen kent wel iemand of is zelf op een of andere manier geraakt. Kinderen lopen massaal een leerachterstand op en hoewel we allemaal zeggen veel te hebben gewandeld en gesport, is de conditie van velen verre van olympisch te noemen. 

Erger is dat de verschrikking van huiselijk geweld, een nog groter en schrijnender probleem is gebleken.  Vrouwen en kinderen in alle lagen van de bevolking hebben er dagelijks mee te maken. Schrikbarende cijfers en een groot gevoel van machteloosheid. Wat kunnen we doen? Hoe kunnen we helpen. Stoppen met wegkijken, het bespreekbaar maken, het taboe doorbreken? Elke vrouw of kind die we kunnen helpen is er een.  Als VVAO kunnen we in 2022 ons actief en bij voorkeur inhoudelijk in zetten voor ‘Orange the World’. Met onze academische disciplines en kennis die wij als vereniging in huis hebben, kunnen wij niet alleen aandacht vragen voor het probleem, maar moeten we juist ook bijdragen aan de formulering van oplossingen om het geweld tegen vrouwen te stoppen in de openbare ruimte, op de werkvloer en thuis.  

Wat is het fijn dat we weer vrij adem mogen halen. Heerlijk dat we weer volop van cultuur kunnen gaan genieten, naar het theater mogen en gezellig een hapje kunnen gaan eten in een restaurant. Wat hebben we dat massaal gemist. Gaan we de ruimte weer nemen en de gesprekken weer aan? Laten we onze horizon weer verbreden zoals we als VVAO dat altijd hebben gedaan en het goede debat voeren. Een glaasje drinken en op elkaars gezondheid proosten. Ja, wat hebben we dat gemist. Zal het ‘nieuwe normaal’ dan toch gewoon bij ‘het oude’ blijven?  
Best spannend hoe onze sociale vaardigheden zich gaan verhouden met de ‘nieuwe situatie’. Vroeger werd ons geleerd dat het beleefd is om elkaar de hand te schudden. Kinderen van nu vinden dat misschien wel uiterst onbeleefd. Zeker wanneer je bedenkt dat we volop virussen verspreiden. Laat staan de impact van een knuffel, een omhelzing of een kus. Een verjaardagspartij is al een riskante onderneming, hoe zal men zich gedragen? Gaan we weer reizen en op avontuur? En wat te denken van een seminar of een groots netwerk-event? We gaan dat zelf ervaren op zondag 6 maart as. De afdelingen Amsterdam, Amersfoort, Gooi & Eemland en Utrecht hebben in overleg met het hoofdbestuur dit jaar de organisatie op zich genomen om een landelijk event te organiseren in het kader van Internationale Vrouwendag 2022. Dit jaar is het thema: ‘De kracht van hormonen’.  Met het grootste genoegen nodigen we leden van de VVAO en hun gasten uit het seminar bij te wonen. We verheugen ons erop om elkaar te treffen, ervaringen te delen en om het debat aan te gaan in ‘het Huis van Eemnes’. Tussen 13.00 – 17.30 uur betreden o.a. Francine Oomen, dr Susanne Hooper en Saron Petronilia het podium. Het belooft een mooie en interessante dag te worden. Elders in deze nieuwsbrief kunt u een link vinden om u aan te melden voor deze dag.
Laten we er samen een mooi jaar van maken. Tot snel.

Astrid van Heumen
Voorzitter Landelijk hoofdbestuur