Vandaag is alweer de laatste keer dat ik als voorzitter van het VVAO Hoofdbestuur kort het woord mag richten aan de leden en stakeholders van de VVAO. Dit in een uitzonderlijke en verontrustende tijd. Niet eerder sinds de WOII is de oorlogsdreiging in Europa zo reëel als de laatste paar maanden. We houden allemaal onze adem in en leven ons leven. De gedachte dat een onwerkelijk scenario als Poetins oorlog plots harde realiteit is, zet een mens toch aan het denken. Wat doen wij? Wat doet de VVAO. Miljoenen mensen – vrouwen en kinderen zijn op de vlucht. Theaters, ziekenhuizen en woningen worden verwoest, hele wijken, steden worden verpulverd door Russische eenheden. Maar de bevolking van Oekraïne slaat terug, vecht voor haar vaderland. Alles lijkt volledig met de grond gelijk te worden gemaakt. Ineens is beschaving ver te zoeken en is de wereld in de greep van goed en slecht.

Finland en Zweden geven hun neutraliteit op en willen lid worden van de NAVO. De geldmarkten en de aandelenhandel bewegen alle kanten op, de waarde van vastgoed lijkt ondanks de stijging van de hypotheekrente alleen maar naar boven te worden bijgesteld en tot overmaat van ramp is het inflatiespook weer terug van weggeweest en is een ‘reality check’ haast niet meer te negeren. Vanaf de eerste dag van ons aantreden, heeft dit VVAO-hoofdbestuur ongekende uitdagingen gekend. In juni 2020 zaten we middenin de Covid-19 pandemie. Binnenkort op 18 juni 2022 zijn bij onze laatste ALV de RIVM-regels alweer bijna vergeten, is de ‘boks’ op haar retour en geven we elkaar vaak gewoon weer de hand bij een begroeting. De omstreden mondkapjes zijn uit het straatbeeld verdwenen en de Corona app is door de huidige minister van Volksgezondheid inmiddels afgeschaft.

De jubelstemming waar we allemaal zo naar verlangde is nog ver te zoeken. De uitdagingen die we als samenleving zowel nationaal als internationaal kunnen verwachten de komende jaren, zullen mogelijk ook een schaduw werpen op de VVAO. Dus wijze, grijze vrouwen van de VVAO laat je kennis, kunde en ervaring gelden en geef het door aan de volgende generaties. Zoek je opvolger, maak haar lid. We zullen hen met open armen ontvangen. Het is weer de hoogste tijd voor de `Amazone’-strijder in ons. Geef de mythe vorm, geef lef, verbeelding en verwondering door. Het is hard nodig. Goed voorbeeld, doet volgen. Naast oorlogsdreiging en de reële angst voor inflatie, is voor mij ook de toenemende agressie tegen vrouwen reden tot zorg. We kunnen zoveel meer doen dan alleen aandacht vragen voor dit gruwelijke, misselijkmakende onderwerp via Orange the World. Is het niet eens tijd dat wij als vereniging hier onze expertise en vakkennis laten gelden. We hebben toch zoveel disciplines in huis. Wordt het niet eens tijd om kennis te delen en artikelen te schrijven?

Kortom wat gaan we als VVAO doen? De zwakke economische positie van de vrouwen in ons land is, zelfs na 50 jaar Opzij, nog nauwelijks verbeterd. Vrouwen van alle leeftijden en culturele achtergronden hebben te kampen met een achterstand ten opzichte van mannen. Niet alleen wanneer het gaat om carrièreperspectief, eerlijk loon en bijvoorbeeld het pensioen, maar ook – ja nog steeds - wanneer er een huis gekocht wordt of als vrouwen een onderneming willen starten. Zowel door instanties en banken, als door hun eigen sociale omgeving worden vrouwen anders behandeld. En dat ook de sociale omgeving er nog steeds zo over denkt, dat is pas echt mis. Het blijft me verbazen en daarmee groeit de behoefte om echt wat te gaan doen. Terwijl wij vrouwen echt de kans hebben gekregen en vaak ook hebben genomen om te gaan studeren en een start te maken om het carrière-pad op te gaan, worden meer en meer obstakels opgeworpen.

Dit geldt zeker voor de jongere generaties vrouwen. Ze worden geacht te voldoen aan allemaal ambities en wensen en de vaak daarmee gepaard gaande onmogelijke eisen. Ze hebben het zo vreselijk moeilijk. Deze vrouwen ervaren zoveel tegenwerking op allerlei gebied, dat de druk vaak te groot is om aan het ideale plaatje te voldoen. Het blijkt dat ze het haast niet meer aankunnen en een massale burn-out epidemie is voor je het weet in ons land een keiharde realiteit. Laten we onze zusters, dochters en kleindochters steunen door zelf sterk te zijn. Laat eenieder van ons een rolmodel zijn voor elkaar, maar juist ook voor vrouwen van de jongere generaties. Wijsheid komt met de jaren, dat weten wij uit ervaring. Geef het door. Is het niet eens tijd om onze jongere amazones te trainen voor de strijd die komen gaat? Maken we haar moedig en mondig? We hebben zoveel bagage, hoe fijn is het om dit te delen? Onze generaties en de generaties voor ons hebben een zwaarbevochten vrijheid voor ons gerealiseerd.

Wat doen we als VVAO om de vereniging waar we al sinds 1918 de educatie en de economische zelfstandigheid van de vrouw waarborgen voor de volgende generaties hoogopgeleide vrouwen? Hoe gaan we het behouden en wat geven we door? Zijn wij, ieder op haar eigen manier, niet schatplichtig aan onze oermoeders en zusters om onze vrijheden en verworvenheden te bewaken en door te geven? Het kan toch geen verrassing zijn dat naast al die dames uit het verleden, onze prachtige geschiedenis, we evenzoveel interessante en buitengewone vrouwen onder ons hebben. Ontmoet ze, inspireer ze, support ze, promoot ze en geef ze vooral de ruimte tot ontwikkeling. Het kan allemaal binnen de VVAO, een vereniging waar je een leven lang lid van bent. Voor iedere levensfase, je groeit met de vereniging mee. Ik ben bijzonder verheugd om de voorzittershamer door te geven aan de nieuwe voorzitter van het VVAO landelijke hoofdbestuur. Zoals ik op de schouders van de vele voorgangsters heb mogen staan, bied ik nu mijn schouders aan, zodat mijn opvolger op haar beurt de VVAO mag doorgeven aan de volgende generaties hoogopgeleide vrouwen. De fundamenten van de VVAO zijn door het vertrekkende hoofdbestuur verstevigd, het huis is op orde en de basis is gelegd voor een mooie toekomst. Ik ben trots op mijn team, we hebben samen hard gewerkt en veel bereikt. We hebben op elkaar kunnen bouwen, het was niet altijd makkelijk, maar het heeft ons gesterkt en we zijn inmiddels vriendinnen voor het leven.

Mede aangemoedigd en geïnspireerd door Nenita La Rose, vertrekkend voorzitter van De Nederlandse Vrouwen Raad, Marianne Verhoeven (Opzij) en Marguerite Soeteman (SER Topvrouwen) blijf ik mij graag actief inzetten voor de vrouwenzaak. Er is simpelweg nog te veel te doen. Blij en nederig wil ik u laten weten dat ik de rol van Nenita, voorzitter van de Nederlandse Vrouwen Raad, mag overnemen per 21 mei 2022. Een mooie dag, een dag van hoop, nieuw leven, de dag van de lente.

Astrid van Heumen
Voorzitter VVAO Hoofdbestuur